28.12.13

The pressure to be perfect (deel 2)

 
Dit is één van de eerste hoofdstukken van het profielwerkstuk dat ik samen met een vriendin gemaakt heb. Het onderwerp is ''De invloed van multimedia op jongeren en hun visie op perfectie''.

Kunst is hét middel om onze obsessie met perfectie op te projecteren. Door de jaren heen is de mens sterk veranderd, en de kunst veranderde mee.

Laten we eens 20.000. jaar terug in de tijd gaan, waar de jagers en verzamelaars leefde. De eerste vormen van kunst dateren uit deze periode. Zo vonden archeologen begin 20e eeuw een beeldje van een vrouw, in Willendorf, Oostenrijk. Vernoemt naar de plaats van de vondst, kwam dit beeldje bekend te staan als ''de Venus van Willendorf''. Opvallend aan dit vrouwtje, is haar kleine, ronde lichaam en haar grote borsten en dikke buik. Daarnaast heeft ze geen armen en geen gezicht. De nadruk ligt dus op haar rondingen waardoor het beeldje compleet uit verhouding is. Kenmerkend is, dat uit deze tijdsperiode in verschillende plaatsen op aarde beeldjes dateren met dezelfde kenmerken. Blijkbaar vonden mensen de rondingen van een vrouw interessanter dan haar gezicht of slanke armen.

 
De volgende tijdsperiode waar we een kijkje in willen nemen, is die van de Egyptenaren. Zij staan bij ons bekend om hun strakke piramides en reusachtige architectuur. Voor de aankleding van deze gebouwen, schilderde men mensfiguren en dieren. Deze poppetjes kende geen diepte, maar oogde juist erg plat. Omdat alle ledematen goed gezien moesten worden, maakte de Egyptenaren onrealistische beelden waarbij de armen en voeten uitgerekt werden en de ogen aan de zijkant van het hoofd kwamen. Zo'n 3000 jaar lang maakte ze deze verdraaide, strakke beelden. Uit onderzoek blijkt dat men een raster gebruikte om de poppetjes te schilderen waardoor de kunst zich niet verder ontwikkelde, maar voor een lange tijd stagneerde.

De Grieken waren de eerste die hun ogen gebruikte bij het maken van kunst. Zij hadden als doel om zo realistisch mogelijke beelden te maken van de mens. Dit lukte zo goed, dat het volk de beelden van goden als echte goden bezag. De Grieken waren overtuigd dat een atletisch lichaam, het perfecte lichaam was. Vandaar dat de mens naakt afgebeeld werd, zodat alle spieren goed te zien waren. Hierdoor kwamen zij op een punt waar ze het menselijk lichaam perfect konden nabootsen. Maar de Grieken wilden meer dan dat en begonnen beelden te maken die zo realistisch waren, dat ze anatomisch onmogelijk werden, en dus onrealistisch.

Hoe komt het dat de mens niet tevreden is met de realiteit, maar steeds weer wil overdrijven? Het antwoord kunnen we vinden door naar het gedrag van zeearenden te kijken. Nederlands etholoog Nikolaas Tinbergen deed onderzoek naar deze dieren. Hij richtte zich op de kuikens van de zeearend die tegen de snavel van hun moeder tikken als ze honger hebben. Die snavel wordt gekenmerkt door één dikke, rode streep. Nikolaas vroeg zich af hoe de kuikens zouden reageren op een snavel met meerdere strepen. Zo hield hij de kleintjes een geel stokje voor met één rode streep, en een geel stokje met drie rode strepen. Opvallend is, dat de kuikens ervoor kozen tegen het stokje met de drie strepen te tikken, in plaats van het stokje met de ene streep.

Hieruit blijkt, dat het instinkt om steeds meer te willen, in mens en dier zit. Vandaar dat de jagers en verzamelaars beelden maakten van vrouwen met overdreven grote borsten. Dit instinkt is ook terug te zien in twee Griekse, bronzen beelden die Stefano Mariottini vond tijdens het duiken, in 1972. De lichamen van de afgebeelde goden waren zo atletisch, dat ze onrealistisch waren. Het streven naar perfectie gaat zo ver dat men de realiteit voorbij gaat.
 
Tot morgen,

Julie Joanne

Geen opmerkingen:

Een reactie posten